Jazz is uitstekend geschikt om vanaf de eerste lessen in te zetten bij instrumentaal onderwijs. Het is een muzikale kapstok waar je veel vaardigheden aan kunt ophangen en die veel te weinig gebruikt wordt. Alhoewel jazz de kinderen weinig zegt, zijn ze snel enthousiast over deze swingende en avontuurlijke muziek.
Natuurlijk niet zo vreemd dat ik dat beweer als docent aan de jazzafdeling van de Muziekschool Amsterdam. Binnen die school is er een Jazz Academie voor extra gemotiveerde en getalenteerde leerlingen met zo’n veertig leerlingen van 9 tot 20 jaar oud. Het is te danken aan de tomeloze inzet van Peter Guidi* dat die afdeling er is gekomen want eerlijk gezegd staan er elk jaar geen hordes 9-jarigen voor de poort te roepen dat ze in de voetsporen van Miles Davis of Pat Metheny willen treden.
Kinderen willen graag zo snel mogelijk leuke liedjes leren spelen en als er dan ook nog samengespeeld kan worden is dat helemaal tof. We kennen allemaal de leerorkesten, zowel klassiek als HaFaBra, en overal duiken ‘speel-pop-in-een-band-vanaf-les-één’-initiatieven op. Jazzbands kunnen een fantastisch alternatief zijn, of een aanvulling daarop.
Er zijn veel stukken gebaseerd op simpele grooves met eenvoudig te leren melodieën (heads). Als een stuk loopt, kun je makkelijk losse delen toevoegen. Een ‘background’ achter een solist, een ‘shout chorus’ om de zaak extra op te zwepen. Als je duidelijke tekens afspreekt, kun je naar hartelust tijdens het spelen de vorm aanpassen. Een stuk kan zo een avontuur worden dat elke keer dat je het speelt weer anders is.
Die dirigentenrol kun je ook aan kinderen binnen de band geven. Dat vinden ze razend spannend en het geeft weer een extra dimensie aan het samenspelen. De samenstelling van een jazzband kan erg flexibel zijn. Allereerst denk je aan een ritmesectie met bas, drum, piano, gitaar. Alle blazers en strijkers kunnen daarbovenop. Ik heb nog nooit “nee” tegen iemand hoeven zeggen.
Improvisatie speelt al meteen een grote rol. De dappersten grijpen direct de solo’s maar iedereen krijgt een kans. In de ritmesectie speelt iedereen een voorgeschreven partij en als ze die eenmaal onder de knie hebben, moedig ik ze aan om flink los te gaan. Door die eigen rollen geef je kinderen de kans om volop door te groeien zonder dat ze op elkaar moeten wachten.
De beloning is een swingende band, samenspelend, avontuurlijk met alle ruimte om individueel te schitteren waardoor het heel makkelijk is om optredens te regelen! Na een paar jaar groeien ze door naar de volgende band, ontwikkelen ze hun muzikaliteit en smaak en vinden ze Miles Davis ineens te gek en willen ze alle Pat Metheny-licks leren.
Nieuwsgierig? Google 'Let the Jazz kidz play' (link naar trailer), dan zie je hoe dit in de praktijk werkt.
Reacties
Reactie toevoegen